THAT EMBARRASSING MOMENT YOU WOULD WANT TO GO BACK WITHOUT HESITATIONS

-Luzviminda P. Daracan BCR III-2D

                 It's not easy to defy oneself to write her/his story about a thing when the writer did not experience it on own. How can a writer tell subjection on a certain occurrence when he/she isn't willing to define what he/she had been into because seriously speaking the writer have never been there before so he/she has nothing to tell but fascinations?

                This segment will be presenting account of events on student's personal lives and as we publish our first magazine, I suppose I should tell first my own. (I don't have my own, how was that?)

LUGAAAAAW.

Wala akong maikwento, kawawa naman ako. Kawawa hindi dahil wala akong istorya kundi dahil wala akong maikwento. Magkaibang bagay yun. Kasi marami akong istorya pero dito sa aspetong ito ay wala akong maikwento. Hndi ba? Lahat ng ikinukwento ay istorya pero hndi lahat ng istorya ay ikinukwento. Magulo ba? Naguguluhan ka? Wag ka mag-alala, kasi kahit wala akong kwento, kukwentuhan pa rin kita.

Paano bang walang maikwento? Alam nyo na. Wala kasi akong lovelife. Well, meron.. Pero ako lang ang nagmamahal (ohsh*t that was hard) KELANGAN BA PAG SINABING LOVELIFE TUNGKOL SA PAGMAMAHALAN AGAD? Kasi kung hindi, sasabihin ko marami akong lovelife.

"Ang crush ay isang paghanga. Minsan nawawala. Pero kadalasan LUMALALA."

Nakakahiya =( Baka mabasa nya to. Malalaman nya ang pag-ibig ko. Natatakot ako baka umiwas sya, baka mailang, layuan ako.

Pero hindi. I will take the risks. I will stay out of MY comfort zone. (Carpe diem!)

THAT WAS.. Five years ago. Tagal na noh? I have known this guy since then. A guy of honor and identity-- kilala kasi sya, and matalino. We were schoolmates. Oo, schoolmates lang. We weren't even friends. Nakilala ko sya when I was only on my second year, well.. nakikita ko na sya lagi nung first year pa lang pero he didnt appeal very interesting to me. Not until we were brought to a same activity in school. Tapos nun naging crush ko na sya.

Everytime I saw him, napapangiti ako, kinikilig. That typical high school girl na nagdadalaga (kadiring maimagine) Dumating nga dun sa point na nakilala sya ng buong klase dahil sa akin o nalaman ng mga kaklase ko na gusto ko sya (public kase ang mga ganitong bagay sa akin. Wala namang dahilan para itago diba?). Alin dun sa dalawa, bahala na sila. At pati ang mga guro ko -na guro rin niya- nalaman na gusto ko sya (Odiba, trending everywhere. Nababalikan ko, nandidiri talaga ako) Kaya kapag halimbawa may mga utos yung mga teacher namin sa section nila, ako ang nauutusan. Paano gusto rin ng mga guro ko na kinikilig ako. (Nakakatawang isipin, pero supportive sila sa akin. Ansarap magkaroon ng mga gurong ganito.) Kaso minsan, ayoko ng ganoon. Oo, lantad sa kanila ang pagkagusto ko doon sa lalaking yun, pero ayoko ng parang ako mismo ang nagpapain sa sarili ko (Syempre nman, babae ako. Nahihiya rin ako kahit papaano) Until graduation. Hanggang sulyap at nakaw-tingin lang. Grabe, nung magtatapos na kami gusto ko syang lapitan. Kausapin. Magpaumanhin. Kasi feeling ko nagulo ko ang buong highschool life nya. Biruin mo ba namang tatlong taon ko siyang pinagpantasyahan. At naging tampulan ng mga asaran. Kaso hindi ko rin nagawa. Baka kasi kapag nalaman nya mismo galing sa akin, malaman nya ang pag-ibig ko, umiwas sya. Baka mailang, layuan ako.

Tas yun, end na. We part schools e. Ngayon ang alam ko nasa UP Manila na sya. Ako, andito sa PUP. After I met him I never had found myself cry for a guy then on (OO. Iniyakan ko rin sya, kase nalaman kong nagka-girlfriend sya-- pero hindi ko naman inaway yung girl noh-- and masakit yun. Kahit taga-hanga lang ako). Marami akong nagiging crush, but not as intimate as I have felt for this man. Sabi ko nga nung nag-college ako pagsisisihan ng lalakeng yun kung bakit hndi nya ako niligawan! (Syempre joke lang yun) At yun rin ang naging daan kung nagpupunyagi ako today (Oo, 'till today) Naging daan sya para maging ano ako ngayon. Naging ako to dahil once in my life, nag-exist si ANO. At yun na ang love story ko..

Nakakahiya anubayan.

Oy do not hate me after reading this huh? =( Do the honour to continue my love story! Pakilalahanan mo ako ng lalake! Para sa kanya ko naman simulan ang magiging ako sa aking kinabukasan.